In de jaren vijf en zestig voetbalde v.v. S.V.I. aan de van Houtenlaan en trainde aan de Doornkamp achter firma Koetsier. Kleedkamers waren daar niet, wassen en omkleden gebeurde aan de van Houtenlaan of thuis.

Een groep veteranen, in die dagen zeer actief bij S.V.I., ondermeer door het organiseren van shows voor iedereen. Deze shows moesten zorgen voor het broodnodige geld, voor het bouwen van een grote kantine bij de nieuwe voetbalvelden aan de Ijsselcentraleweg.

Deze veteranen kwamen elke maandagavond, na het omkleden en douchen thuis, nog even bij elkaar in Hotel de Roosenboom, het huidige Chinese restaurant Sing Long, om een kaartje te leggen of te biljarten. Het was tijdens zo’n avond in 1968 dat er besloten werd om samen met hun partners een grote feestavond te organiseren, en daar het net omstreeks carnaval was, moest het dus een carnavalsavond worden in Hotel de Roosenboom. Dit werd een zeer geslaagde avond en die moest natuurlijk een vervolg krijgen, wat ook prompt gebeurde. Er was een groot probleem, de baten wogen niet op tegen de lasten, en na afloop van elk feest moest dan ook door de een ieder de beurs getrokken worden om de tekorten weer aan te zuiveren.

Één van deze veteranen was de eigenaar van de Bierton, toen nog Bar Dancing “De Dèle”. Daar deze avonden in de weide omgeving zeer in trek waren, werd na twee jaar besloten om naar de Bierton te gaan, onder de naam de Deurzakkers. Als herkenning was de Raad van Elf eerst in Feyenoord tenue, en later in een boerenkiel gekleed. Pas later kwamen eigen gemaakte cape en steek. In 1976 werd de eerste prinsencape aangeboden door de Bierton.

De veteranen wilden verder niet naar buiten treden. Wel deden ze ieder jaar mee in de Koninginneoptocht door Ittersum en Schelle, maar niet in die van de binnenstad. Tijdens carnaval werd alleen op de vrijdagavond een feestavond georganiseerd, en voor de jeugd van Ittersum en Schelle op de zaterdagmiddag kindercarnaval. Hierdoor ontstond er er behoefte aan een tweede carnavalsvereniging om het carnavalsweekend op te vullen, en zo werden de Tonnezotters geboren.

De prins van de Deurzakkers werd altijd uit hun midden gekozen op de gezellige maandagavond. Meestal gebeurde het als er iemand naar het toilet moest. Onderling werd er door de achterblijvers afgesproken om tijdens de geheime stemming op de plasser te stemmen. Toen dit later beken werd, zaten de meeste veteranen met de knieën over elkaar, om hun plas zolang mogelijk op te houden.

Twee carnavalsverenigingen onder één dak bleek later niet zo’n goede greep te zijn. Onderling keek men een beetje scheef naar elkaar. De één dacht van de ander dat deze meer ondersteund werd door de Bierton. Met elkaar samenwerken ging toen nog niet. Gelukkig is dit nu anders en hebben beide verenigingen begrip voor elkaar. Ook de vrijdagavond liep door het ontstaan van diverse carnavalsverenigingen sterk terug, dus besloten de Deurzakkers, na 17 jaar Bierton op zoek te gaan nar een andere locatie. Ze meenden deze gevonden te hebben in wijkcentrum Gerenlanden. Helaas was dit niet zo’n goede keus en verhuisden zij na 2 jaar alweer naar café restaurant het Engelse Werk.

Na 6 jaar vonden zij toch dat het Engelse werk te klein werd. Ook liep op de vrijdagavond de zaal al vroeg leeg, omdat de meeste bezoekers naar de binnenstad gingen voor het opzetten van het Eileuversnest op de Grote Markt. Ondertussen waren de Deurzakkers ook uit hun schulp gekropen en waren ze inmiddels gast-lid geworden van de Gezamenlijke Carnavals Verenigingen. Ook begon het bloed te kruipen waar het niet gaan kon, en wilden ze wel weer terug naar hun ontstaan, de v.v. S.V.I.. In de beginjaren was de kantine aan de van Houtenlaan veel te klein, maar nu met de grote kantine aan de IJsselcentraleweg, met veel parkeerruimte, moest het toch kunnen lukken om de vereniging weer verder uit te bouwen. Tevens werd er gezocht naar een goede residentie in de Binnenstad, met daaraan gekoppeld een goede sponsor. Met Edwin Vennik van Timeless in de Voorstraat zijn de Deurzakkers daar prima in geslaagd.

Sinds 1995, na een proef van een jaar, waarbij er wederzijds ervaring en vertrouwen opgedaan moest worden, zijn wij weer terug op het oude nest. De Deurzakkers draaien als zelfstandige vereniging onder de vleugels van v.v. S.V.I..